Eindelijk weekend, maar eerst nog even een luisterend oor voor een zwangere vriendin.

Sow, ik heb een heerlijke avond hard gewerkt! Ben wel toe aan mijn weekend zeg.
De hele week heb ik lopen rennen en vliegen en nu is het dan toch echt even tijd voor mezelf. Natuurlijk ook voor de kinderen en mijn partner, gewoon echt een lekker weekend met ons gezin.
We hebben heerlijk gegeten, de kids zijn lekker hun ding aan het doen en ik ik heb even tijd gemaakt voor een vriendin. Ben met haar via Whatsapp even aan het kletsen, want tja een vriendin wil altijd al graag haar verhaal kwijt maar nu ze zwanger is verteld ze werkelijk voor twee. Niet erg natuurlijk ik luister graag.

Ze is al langere tijd samen met haar huidige vriend, hij is gelukkig ook de papa van het kindje waar van ze nu in verwachting is. Maar naast dit wonder wat er aan komt heeft ze nog een ontzettend lief zoontje. Helaas woont hij door omstandigheden bij zijn vader. Dit tot zeer groot verdriet van mijn vriendin. Ze mist hem verschrikkelijk en ziet hem dan ook maar zeer weinig. 1 dag in de week is de kleine man maar bij haar en dan nog niet eens de gehele dag! In het weekend heeft ze haar zoontje ook maar 1 dag. Iedere ouder zou denken dit is veelste weinig, dat vinden wij nou ook. Maar toch weet de vader van het kindje alles zo te brengen en te draaien dat alles in zijn voordeel werkt, al langer dan een jaar vecht ze hier tegen ( de tijd dat ze bij hem weg is) en probeert ze er alles aan te doen om deze nachtmerrie tot een einde te laten komen. Want ze wil er voor haar zoontje zijn zoals elke moeder bij haar kindje wil zijn. Ze wil voor hem zorgen, met hem de leuke dingen mee maken, gewoon alles wat je met je kindje wil doen, er voor hem zijn wanneer hij zich bezeerd heeft, zijn zwemles mee maken, zijn school goed in de gaten houden en al dat soort dingen.
Helaas voor haar mist zij hier een hele hoop van. Dit gun je werkelijk niemand.

Haar nieuwe vriend is dan ook werkelijk een ontzettend lieve man, die er voor haar is en die ook ontzettend gek is op haar zoontje. Voor haar is dit natuurlijk ontzettend fijn, maar ondanks dat schuilt er in haar natuurlijk altijd nog een groot verdriet.

Ik wil dan ook mijn ” blog” vandaag niet alleen schrijven maar wil heel graag dat zij haar zegje ook kan doen, dus wil ik later op de dag haar verhaal hier ook neer zetten. Ik hoop dat jullie allemaal de tijd nemen om haar verhaal te lezen en waar mogelijk zou het zelfs prettig zijn als jullie misschien tips weten, raad of wat dan ook. Alles is welkom en alles word zeker gelezen en waar mogelijk beantwoord.