ons kindje, helaas te vroeg gegaan.

Lieve papa’s en mama’s in spe,

Helaas hebben wij niet zo heel veel leuks te vertellen, maar onze zwangerschap was nog maar heel pril. En toch waren we al zo in de stemming van hoe alles moest gaan worden, en hoe alles moest gaan zijn. Helaas is dit gevoel abrupt verdwenen doordat ik een miskraam heb gehad.

Ik heb hierdoor toch best een lastige periode, ik ben zo vol van emoties, verdriet, boosheid en noem maar op. Ik had zo gehoopt dat onze droom dan eindelijk werkelijkheid zou zijn. Maar helaas mocht het niet zo zijn.

Ik heb in deze periode heel veel met lotgenoten kunnen praten, heb veel adviezen en tips gekregen, en ben dan ook echt heel erg blij met het feit dat iedereen zo lief voor me is. Iedereen om me heen staat voor me klaar en dat voelt echt helemaal geweldig. Ik kan daar alleen maar heel erg dankbaar voor zijn.

Ik zag laatst dan ook een super mooi gedicht op een website voorbij komen, deze klinkt als volgt:

*Miskraam*

Je was nog niet te zien
Nog niet iedereen wist van jou bestaan
Je bracht ons zoveel vreugde
Tot de dag dat we je moesten laten gaan

Onze harten in duizenden stukken
Onze dromen overhoop
Intens veel liefde en verdriet
Ons leven en ons geluk in de knoop

Niets om vast te houden
Maar in mijn dromen herken ik jouw gezicht
Voor altijd het mooiste sterretje
Dat voor het pad verlicht.

Dit is een gedicht van een bundeltje gemist, en dat bracht me zoveel tranen. Maar het is een en al waarheid.
Een waarheid waar hopelijk veel mensen hun gedachten uit kunnen halen.
Voor iedereen is een periode als dit anders, Maar voor ons is het een periode van verdriet, en veel praten. Een periode die hopelijk snel weer omslaat in mooie momenten. Momenten dat ook wij weer door kunnen gaan.

Dikke kus,
Nanda